woensdag 24 juni 2015

Twee mooie kanshebbers voor Gouden Griffel

Negen Zilveren griffels worden er vandaag uitgereikt op de jaarlijkse MidzomerKinderboekenborrel, waarvan er zeven kandidaat zijn voor een Gouden Griffel dit najaar. Ik heb twee favorieten en stel een deal voor.

De krijtjes staken van Drew Daywalt (De Fontein)
Een van de geestigste prentenboeken in jaren, met boze brieven van krijtjes aan hun eigenaar. Alleen al om de gekte, die deze jury in de jeugdliteratuur zegt te missen, Goud waard maar buitenlanders zijn geen kandidaat voor deze prijs.

Soms laat ik je even achter van Daan Remmerts de Vries
Soms schrijft-ie wat briljants, soms niet.

Bruno wordt een superheld van Håkon Øvreås
Boek over een jongen die 's nachts in een superheld verandert. Dat klinkt een beetje flauw, maar dit gelaagde boek gaat eigenlijk over vriendschap. Won in Noorwegen al de prijs van het beste kinderboek, maar kan in Nederland niet verder komen dan Zilver.

Een afspraakje in het bos van Sylvia Vanden Heede
Een keer wat anders van de schrijfster die alom lof oogstte voor haar loepzuivere boeken over Vos en Haas. Technisch wat uitdagender, maar met dezelfde geestige ondertoon en prachtig geïllustreerd.

Hotel De Grote L van Sjoerd Kuyper
Het werkt natuurlijk niet zo, maar Woutertje Pieterse voor Bette Westera en Gouden Griffel voor Sjoerd Kuyper lijkt mij de beste deal dit jaar. Dan krijgen ze allebei wat ze verdienen.

De goochelaar, de geit en ik van Dirk Weber
Bijzonder aardig boek over een jongen die tijdens de crisisjaren van de vorige eeuw zijn vader uit de gevangenis probeert te krijgen door zelf dingen te doen die niet mogen. Maar geen goud.

Lieve Stine, weet jij het? van Stine Jensen
Beetje teleurstellend want al te kortaf columnistisch kinderboekendebuut van de bekende televisiefilosoof. Dit Zilver had moeten gaan naar concurrent Janny van der Molen, die vorig jaar het veel doordachter filosofieboek Grote gedachten uitbracht.

Hoe ik per ongeluk een boek schreef van Annet Huizing
In elk geval de geestigste titel van het afgelopen jaar. Een interessant debuut over een meisje dat om haar overleden moeder treurt en een boek probeert te schrijven. Een Vlag en Wimpel was logischer geweest.

Doodgewoon van Bette Westera en Sylvia Weve
Zie boven. Verdient Goud, maar ik stelde al een andere deal voor.

vrijdag 19 juni 2015

Net uit: Joëlle Jolivet Hier in Parijs

Ja, wat moet ik hier nu over zeggen. Hier in Parijs is gewoon weer heel erg mooi. Eerdere boeken waren misschien wat directer aantrekkelijk voor kinderen, maar zeker als een bezoek aan Parijs er aan zit te komen (of al gaande is) dan mag dit boek niet aan de collectie ontbreken. Wel blijft de prangende vraag: mag ik dit nu inkleuren of niet? Zelf heb ik daar geen enkele behoefte aan, maar ik ken er een paar...

donderdag 18 juni 2015

Net uit: Wim Bos De bende van Lijp Kot

Een opvallend debuut in de eindeloze stroom geschiedkundige fictie die jaarlijks over kinderhoofden wordt uitgestort (en met plezier geconsumeerd):
De bende van Lijp Kot van Wim Bos, die in het dagelijks leven kinderen rondleidt in historisch Amsterdam. Dat heeft als groot voordeel dat hij weet wat kinderen boeit en dat merk je aan de pittige inhoud van zijn verhaal over visbezorger Pontus die ten onrechte wordt beschuldigd van een moord en terechtkomt bij de bende van Lijp Kot. Bos valt te plaatsen in de buurt van Rob Ruggenberg, die met onverbloemd ruige passages succesvol de gebruikelijke braafheid uit dit populaire genre blaast. En dat is nodig. Jammer genoeg doet Bos wel heel erg zijn best om geschiedenislesjes en authentieke woorden in het spannende verhaal te verwerken, wat de toon nog wat krampachtig maakt.

woensdag 17 juni 2015

Net uit: Emiel de Wild Wie ik ben

Het vervolg op het meer dan prima debuut van Emiel de Wild is eindelijk uit. Wie ik ben begint meteen spannend met bokkige jongeren die vooral druk zijn met niet naar school hoeven, diepzinnige dialogen met mooiste meisjes ('Hé!' 'Hé!') en de aanschaf van werpsterren. Tot ze horen van de zelfmoord van een klasgenoot. De Wild steekt meteen in het eerste hoofdstuk Derk Visser naar de kroon, en dat is ook al niet de minste. Sterker nog, van mij mag er veel meer van dit.

dinsdag 9 juni 2015

Floortje Zwigtman Een groene bloem weer in druk

Een groene bloem, de magistrale Victoriaanse trilogie van Floortje Zwigtman is weer in druk, doorschijnend Bijbels dundruk zelfs - en dat is nodig om het in één pil van meer dan 1600 bladzijden te krijgen met een nawoord, een nieuw verhaal, diverse appendices en een bekentenis. Onder het lezen de rug van je partner wrijven is er voor wie dit boek voor het eerst gaat lezen of nog maar een keer de komende maand niet bij. Waarom dat zulk goed nieuws is? Hierom, hierom en hierom. Een nieuwe sfeer, bij een nieuwe uitgever. Dat is goed, denk ik, omdat Een groene bloem niet thuishoort in een niche.

donderdag 4 juni 2015

Net uit: Thé Tjong-Khing Kunst met taart

Kijk, zo moet het, kinderboekenkunst over grotemensenkunst: Kunst met taart. Thé Tjong-Khing snapt kleuters: hun humor, hun belangstelling voor verliefdheidjes, lekker eten, ongelukken en geweld, hun oog voor detail. Wat Kriek en Van Blerk veel minder goed lukt, daar slaagt Khing wél. Mevrouw Hond, bekend uit de Waar is de taart?-serie valt bij het bekijken van een boek over grote kunstenaars in slaap en heeft een spannende, koortsachtige droom, waarin al haar vrienden en kennissen terugkeren in een woeste achtervolging. In het decor zien we knipogen naar Picasso, Munch, Braque, Hokusai, Magritte, Dalí. Geestig eerbetoon, maar ook gewoon leuk als je daar nog niets mee hebt. Nog, want na dit boek is de kans dat dat verandert stukken groter.

dinsdag 2 juni 2015

Nog niet zo lang uit: Kriek / Van Blerk Een prachtige dag

Jammer van de sterke illustraties van Erik Kriek, die de beeldtaal van Edvard Munch en die van Vincent van Gogh prachtig laat versmelten met die van hemzelf. De striptekenaar en illustrator is onder meer bekend van het recente, zeer geslaagde Lovecraft-bewerking Het onzienbare en andere verhalen, waarvan de angstaanjagende sfeer ook een beetje terugkomt in dit prentenboek, dat eindigt met een verwijzing naar Munch's beroemdste schilderij De schreeuw. Maar had er een goede schrijver opgezet en niet senior educatiemedewerker van het Van Gogh-museum René van Blerk, die er een raar verhaaltje bijschrijft dat nauwelijks meer doet dan vertellen wat we op de illustraties zelf al kunnen zien. Het resultaat is een droom van Munch over de tien jaar oudere Van Gogh, die hij in werkelijkheid nooit ontmoet schijnt te hebben. Tijdens een prachtige dag op het strand schilderen ze allebei iets anders: Van Gogh wat hij ziet, Munch wat hij zag. Als hulpmiddel bij het vak kunstgeschiedenis voor kinderen - met uitgebreide toelichting van een kundig docent - wellicht bruikbaar, maar voor kinderen die bijvoorbeeld niet weten dat de bloot schilderende Munch in werkelijkheid ernstig depressief was, weinig boeiend. Te secundair geworden. Jammer. Smaakt wel naar meer, maar dat komt er niet uit. Leuk ideetje dat weinig kans maakt om verder te komen dan de museumwinkel.

***** (5) voor Simon van der Geest Spijkerzwijgen

Spijkerzwijgen is er zo een waarbij je op de eerste bladzijden voelt: deze zou wel eens helemaal gelukt kunnen zijn. Het boek werd een half jaar uitgesteld omdat Simon van der Geest het kinderboekenweekgeschenk mocht gaan schrijven, een boekje met een nachtmerrieverwekkende oplage en bijpassende deadline, maar het moet toch bijna af geweest zijn want snel nadat hij dat boekje voltooide kwam Spijkerzwijgen uit. Als hij dan last heeft gehad van te veel hooi op zijn vork, dan is dat nauwelijks te merken. Halverwege wordt het boek iets gehaast, iets slordiger dan in het begin maar dat is dan ook alles. Belangrijker is dat het inhoudelijk zo goed gelukt is. Van der Geest heeft de neiging om boeken te overladen en vervolgens veel te weinig spanning mee te geven. Er gebeurt dan veel in de diepte, maar te weinig aan de oppervlakte. Spijkerzwijgen is juist op dát punt goed gelukt: de avonturen van Vonkie, die bij haar opa gaat logeren zodat haar ouders kunnen besluiten of ze bij elkaar blijven of niet, is ronduit meeslepend en wie het aan het einde droog houdt, heeft geen hart. Lees dat boek.