dinsdag 18 december 2018

Weekgreep #18-25: Alles wat je moet weten over scheten, De dag van Eden, Op zoek in het bos / de zee, Het menselijk lichaam, Het mysterieuze horloge

1. Sanne de Bakker en Kees de boer Alles wat je moet weten over scheten
Altijd fijn als mensen zoveel zorg en aandacht besteden aan een onderwerp dat iedereen fascineert. Ja, geef maar toe, jou ook. Zeker eerder gedaan door andere auteurs, maar wat mij betreft zelden geslaagd zoals deze. Geloof me: ik lees ze allemaal. Wat er in een scheet zit. Waar je de beste scheten van krijgt. En welke (soms onverwachte) dieren scheten laten. Nou ja. Bijna allemaal dus. Maar die van haring zijn wel bijzonder verrassend en interessant. Nou ja, topboek dus.

2. Liz Flanagan De dag van Eden
Aleid van Eekelen-Benders is zo'n vertaalrot waar je op kunt vertrouwen. Meestal doet ze jongerenromans zoals deze thriller over Eden, de beste vriendin van Jess. Op een dag is ze verdwenen. Jess gaat op zoek. De Britse schrijver Liz Flagan geeft les in schrijven maar is zelf nog niet heel lang auteur. Ze schreef een succesvol boek over draken. In het Nederlands verscheen eerder een pop-up van haar.

3. Laura Baker en Nadia Taylor Into the forest
Hoe oud het boek ook is, er blijven nieuwe vormen ontstaan en als die vorm ook nog eens zo functioneel is als déze... wat een feest! De Britse illustrator Nadia Taylor maakt strakke, eigentijdse ontwerpen die het zowel op papier als in muurschilderingen goed doen. Geniaal om het bos en de zee op te bouwen als een ouderwets toneeldecor. Achter de struiken en golven komen steeds weer andere dieren vandaan, waarvan we een deel al kunnen zien gluren. Spannend voor de allerjongsten.

4. Richard Walker en Rachel Caldwell Het menselijk lichaam
Het menselijk lichaam. Ongetwijfeld het populairste onderwerp voor een informatief boek, maar zo grondig gedaan als in deze zie je het niet vaak. De auteur en de illustrator lieten zich inspireren door negentiende-eeuwse anatomieboeken en maken van de schedel en de borstkas en het damstelsel prachtige pop-ups. Serieus onderwerp en toch een beetje de sfeer van zelf-gedrukt-in-het-wilde-westen. Goed en geestig.

David Morosinotto Het mysterieuze horloge
Nog meer wilde westen, maar nu echt. Eddie, Petit en Julie bestellen uit een catalogus een pistool, maar krijgen een oud horloge toegestuurd. Ja, zulke dingen gebeurden voor internet ook. Ze besluiten het horloge te gaan ruilen en gaan op reis. Het boek waarschuwt voorin dat roken en drinken voor kinderen honderd jaar geleden helemaal niet gek was. Als je nog wat diks en avontuurlijks zoekt voor de kerstvakantie, zoek niet verder. Vanaf elf jaar.

woensdag 12 december 2018

Weekgreep #18-26: Zo kreeg Midas ezelsoren, Lezen is voor losers, alledaagse knusheid bij de Egyptenaren, Een lied dat alleen ik kan horen, De Lantaarnaansteker van Aline Sax en Ann de Bode

Maria van Donkelaar en Sylvia Weve Zo kreeg Midas ezelsoren
De kapper van koning Midas, die zo graag wil vertellen van de ezelsoren van zijn rijkste klant, dat hij hij het in een gat in de grond schreeuwt. Het blijft een van de heerlijkste verhalen uit de Griekse mythologie, maakt het meeste indruk als je het als kind voor het eerst hoort en is dus onmisbaar bij de literaire opvoeding. Maria van Donkelaar, die eerder al op dezelfde manier fabels op rijm zette, zette zich nu aan een Ovidius-bewerking. Prachtig geïllustreerd door Sylvia Weve, vooral de uitbundige, labyrinten tekenende Daedalos. Ook al zo'n onvergetelijk verhaal. Ik vind het wel jammer dat de tekeningen zo'n hoofdrol gekregen hebben dat de wat iel gedrukte tekst bijna niet te vinden is. Wat wel raar is in een boek van dit formaat.

Beth Bacon Lezen is voor losers!
Ja, da's lachen natuurlijk. Iemand laten lezen dat lezen voor losers is. Maar het is een serieus probleem: juffen, meesters en ook ouders die kinderen verplicht met een wekker ernaast twintig minuten laten lezen. Kansloos. Kun je echt voor de rest van je leven vergeten. Er is meer in het leven dan lezen. Echt. Dit boek helpt je in elk geval met veel ironie en ENORME letters door die twintig minuten heen. Gewoon doen alsof. En misschien vind je het wel zo leuk, dat je - in elk geval dít boek, toch gaat lezen.

Suzan Boshouwers & Veronica Nahmias De Egyptenaren
De tekeningen en het kleurgebruik in de Willewete-serie zijn mij wat te plat, toch heeft deze aflevering van de serie wel wat. De gemoedelijke, alledaagse sfeer van badderen en samen wat eten en een knusse poes op de voorkant is wel wat anders dan zwoegende Egyptenaren waar de zweep overheen gaat die je normaal te zien krijgt in dit soort boeken. Alsof ze in die tijd geen dagelijks leven hadden en alleen maar aan het stressen waren op die piramides. Zo aangenaam toegankelijk zouden meer informatieve geschiedenisboeken mogen zijn.

Barry Jonsberg Een lied dat alleen ik kan horen
Vertalingen van Annelies Jorna zijn altijd om in de gaten te houden en hier is er weer een. Rob Fitzgerald heeft paniekaanvallen met kots en zo. En hij is verliefd. En iemand daagt hem uit om de aandacht van het meisje te trekken door mee te doen aan een talentenjacht. Geen fijne combinatie. Of het moet zijn: om erover te lezen natuurlijk. Vol hyperbolen, overdrijvingen, onsmakelijke details, vlinders in de buik en een maffe opa waarvan elke zin vol met 'bliep' is gezet, en niet omdat hij een robot is.

Aline Sax en Ann De Bode De lantaarnaansteker
Om mee in de kerststemming te komen zonder Angelsaksisch gedoe. In een winter zoals wij die niet meer meemaken, in een tijd dat straatverlichting nog niet door een computer werd aangezet, loopt de lantaarnaansteker op stelten door de stad om 'een spoor van licht' na te laten. Terwijl hij dat doet kijkt hij de huizen binnen. Hij ziet eenzame mensen - een jonge vrouw, een vreemdeling die niemand verstaat, een meisje dat op haar vader wacht, een kinderloos stel - en bedenkt een plan.

dinsdag 4 december 2018

Weekgreep #18-24: Moon debuteert met Merel, Ulf Stark over liefde die niet laf is, de recensent haalt wat liggenblijvers uit de kast: Als de tijd voorbij gaat, Vosje, Slapen vissen?

Net uit

1. Sarah Moon Merel
Het blijft een eindeloos genre, jongerenromans die beginnen in een ziekenhuisbed en draaien om gesprekken met therapeuten. Kennelijk is de behoefte daaraan groot. De volgens haar moeder altijd vrolijke Merel is van het dak van haar school gehaald en beweert dat ze daar geen zelfmoordpoging ondernam. Ze houdt van de Pixies, dus met Merel kan onmogelijk iets mis zijn. Ze gaat zelf ook het muzikale pad op. Mooi omslag.

Ulf Stark & Ida Björs Liefde is niet voor lafaards
De vorig jaar overleden, Zweedse grootheid Ulf Stark, schittert nog één keer in Liefde is niet voor lafaards met een Scandinavisch oorlogsverhaal vol sneeuw en streken. Klassiek krasserig geïllustreerd door Ida Björs, die voor het eerst in Nederland verschijnt en blijkens haar portfolio veel bonter kan dan dit. Eerder dit jaar verscheen nog het prachtige boekje voor beginnende lezers Hoe ik een detective werd.

Liggenblijvers die dat niet verdienen

Isabel Minhós Martins & Madalena Matoso Als de tijd voorbij gaat
Indrukwekkend tweede boek van de Portugese illustrator Madalena Matoso, die filosofische thema's in strakke illustraties vervat. In dit geval tijd. Wat is dat eigenlijk? Voorbeelden te over, als je begint na te denken. Zoals uien die glazig worden en handen rimpelig. En lange broeken veranderen in korte broeken. Daar willen we wel meer van zien. Meer over deze illustrator op dit leuke blog.

Edward van de Vendel & Marije Tolman Vosje
Prachtig eerbetoon aan het Nederlandse duinlandschap van Marije Tolman, die na een aantal wel erg artistieke galerieprentenboeken eindelijk weer eens iets verhalends maakt. Foto's en tekeningen zijn geïntegreerd. Vosje valt bewusteloos op de grond en droomt over zijn jeugd. De droom wordt steeds spannender. Een jongetje ontfermt zich over hem, zowel in de droom als in de werkelijkheid. Het stamelende en huppelende poëzieproza van Edward van de Vendel heeft nog het meeste weg van 'Marc groet 's morgens de dingen.' Fijn boek voor liefhebbers.

Jens Raschke, Ingrid & Dieter Schubert Slapen vissen?
Ook al interessant en atypisch werk van Ingrid en Dieter Schubert, die al meer dan dertig jaar samenwerken in een zeer herkenbare stijl. Op het omslag valt het niet zo op, maar in het binnenwerk des te meer. Het verhaal is van de Duitse schrijver Jens Raschke en gaat over Jette die net tien is geworden en maar blijft nadenken over zijn broer Emiel, die nooit ouder zal worden dan zes. Jette stelt veel filosofische vragen, zoals die van de titel.