maandag 20 juli 2020

Weekgreep #20-12

38. Philip Bunting De wereldse wijsheid van de mier
Het jammere van veel natuurboeken is dat er een wat suffige en nuffige ondertoon in zit. Dit strak geïllustreerde info-boek over mieren heeft humor. Maak kennis met de mier, waar we bekende en minder bekende feitjes over te weten komen. Erg leuk om voor te lezen, dat heb ik met een info-boek eerlijk gezegd ook niet eerder meegemaakt. De Australische Philip Bunting is geen entomoloog, maar gelooft 'dat je de antwoorden op de grootste vragen in je achtertuin kunt vinden. (Als je maar goed kijkt.)' Zijn portfolio bevat nog veel meer aantrekkelijk ogende boeken. De punt aan het eind van de titel is zijn handelsmerk. Benieuwd naar meer vertalingen. 7+

37. M.G. Leonard, Sam Sedgman en Elisa Paganelli Dader op het spoor, de juwelendief
Wat kan er nu tippen aan een trein, zei Agatha Christie al en voorin dit boek doet ze het weer. En terecht: een rondrit door Engeland met boeven aan boord, veel feestelijker krijg je het niet. M.G. Leonard, bekend van Keverjongen, schreef het samen met mystery-schrijver Sam Sedgman en Elisa Paganelli maakte de illustraties. Vlot vertaal door Marce Noordenbos. De vakantieleestips vliegen natuurlijk ieder om de oren, maar... dit is er zeker een. 9+

36. John Bond Klein Konijn helpt mama
Doet wat stijl en aanpak nogal aan Chris Haughton denken, maar mag er zeker ook zijn. Voor iets oudere kleuters en zelfs tienjarigen vinden de humor van Bond wel aanstekelijk, in mijn ervaring. Net als in voorganger Niet kwijt beleeft Klein Konijn het tegenovergestelde van wat in de titel staat. Hij wil heel graag mama helpen door een brief te bezorgen. Hij moet daarvoor helemaal naar de grote stad. Vertaald door Manon Sikkel. 5+

35. Hanneke Groenteman De Battle
Sympathiek, maar kwalitatief niet zo indrukwekkend debuut van Hanneke Groenteman. Die leerde toen ze een aantal weken in een asielzoekerscentrum rondkeek Yara kennen en verwerkte haar in dit verhaal over een vijftienjarige asielzoeker die moeite heeft om aansluiting te vinden in de klas. Voor een werkstuk over helden moet ze samenwerken met hockeymeisje Hanna en ontstaat er een hechte vriendschap, waar natuurlijk nog het nodige voor moet gebeuren voor Yara helemaal door iedereen geaccepteerd is. Het verhaal werkt wel erg vlot naar een wel erg gemakkelijk happy end toe. Dat de schrijver, zelf in de Tweede Wereldoorlog onderduiker, veel ervaring heeft met uitsluiting en kinderen van vandaag wat beters gunt, ligt er dik bovenop. Misschien iets te dik. Groenteman luisterde goed naar pubers en treft in de dagboekfragmenten en chatgesprekken de tienertoon goed, maar heeft in haar eerste jeugdboek wel erg veel problemen willen stoppen en daar tegelijk erg weinig nieuws over te melden. 12+