Weekgreep #18-12: Barnett en Jon Klassen, nu nóg minimalistischer, de nieuwe Erna Sassen en een Escapeboek.

1. Mac Barnett en Jon KlassenVierkant

Na hun geestige serie over hoeden en het geslaagde prentenboek De wolf, de eend en de muis zijn Mac Barnett en Jon Klassen terug bij hun nu nóg minimalistischer serie over vormen. Er staat niet eens een titel op. Het is een vierkant en zo heet het ook. Vorig jaar keken we naar driehoek, die een gemene grap ging uithalen met vierkant. Nu zien we hoe het hardwerkende vierkant, die als een ware Sisyphos blokken de berg opduwt, door zijn vriend cirkel voor een artistiek genie wordt uitgemaakt. Daar is vierkant danig van in de war. Ik heb het werk van Klassen wel eens somber genoemd en daar sindsdien een leuke mailwisseling over met zijn uitgeverij. Ik zie twee stromen in zijn werk: de wat gedetailleerdere boeken zoals de hoedenserie en De wolf, de eend en de muis en de minimalistische. In het meer gedetailleerde werk vind ik het sombere kleurgebruik afleiden van de humor. Juist in die minimalistische valt precies hetzelfde kleurgebruik veel minder op, misschien omdat de volstrekte eenvoud gerechtvaardigd en functioneel is: we zitten nog net niet naar een avontuur in platland te kijken. In die wereld komt juist de humor meer naar voren. En trouwens ook de knappe nuances, levendigheid en diepte die Klassen met minimale middelen weet aan te brengen. Ik vind dit zijn beste werk. Wie trouwens meer wil weten over de filosofie en werkwijze van deze twee interessante auteurs, kan ze op 15 of 16 juni in Nederland ontmoeten.

2. Erna Sassen Een indiaan als jij en ik

Erna Sassen krijgt na haar knappe jongerenboeken, in het bijzonder het zeer sterke Er is geen vorm waarin ik pas de extra zorg en aandacht die ze verdient. De vormgeving van Een indiaan als jij en ik, met een matzwart omslag en sterk binnenwerk van Martijn van der Linden, is prachtig. Inhoudelijk valt het boek tegen. Waar ze voor jongeren precies de goede, ogenschijnlijk luchtige toon aanslaat, is de manier waarop ze basisschoolkinderen aanspreekt te veel op de knieën. De kracht van haar proza is de rijkdom aan details en emoties en de subtiele, tegendraadse onderstroom waarin zo veel te ontdekken valt. Die rijkdom heb ik in dit boek niet kunnen ontdekken. Korte, uitleggerige zinnen die niet lekker samenwerken, een brave en overbezorgde hoofdpersoon: ik had de grootste moeite om hier doorheen te komen.

3. Ivan Tapia en Montse Linde Escapeboek

Wat een leuk idee: de populaire escaperoom in boekvorm. Om aan dit verhaal te ontsnappen moet de lezer allerlei puzzels oplossen. De uitkomst van het raadsel vertelt je op welke bladzijde je verder moet. Niet van begin tot eind lezen dus, maar kris kras. Doet mij denken aan mijn lievelingsserie in de jaren tachtig: Kies je eigen avontuur. Je zou, in dit geval, twee of drie van dit soort boeken moeten hebben en dan tegen elkaar lezen. Om het echt spannend te maken.