Simon van der Geest is hard op weg om net zo’n carrière tegemoet te gaan als Edward van de Vendel. Deze dichter viel voor het eerst op met zijn Vondelbewerking Gijsbrecht (1998, Querido, Gouden Zoen). Van der Geest, ook in de eerste plaats dichter, scoort na een aantal geslaagde gedichten in bundels van Ted van Lieshout en een in mijn ogen matig debuut Geel gras met een opvallende Homerosbewerking: Dissus. Net als de Gijsbrecht niet bepaald iets waar jong publiek op zit te wachten en desondanks met net zo veel bravoure en uitstraling uitgegeven. Grappig is dat zelfs de verstrekte subsidie uit dezelfde pot komt. Er verandert toch maar weinig aan het kwaliteitskinderboekenfront. Maar verder valt er over Dissus veel goeds te zeggen, ik gaf het vier sterren in de krant. Ik vind Van der Geests gedichten erg goed. Hij weet een bepaalde urgentie te bereiken en schrijft echt voor kerels. Gedichten zonder getrut en getob. Fijn is dat. Ruim een jaar later wint Simon van der Geest voor Dissus de Gouden Griffel 2011.
