Ik heb nog nooit over Zwijsen geschreven. Dat komt doordat zij fans van AVI zijn en ik daar niet graag over schrijf. Op de verjaardag van mijn dochter, vorige week, had ik daar voor het eerst spijt van. Ze kreeg een boek uit 2009 dat ik, ten onrechte, over het hoofd heb gezien: De nieuwe kleren van de keizer van Martine Letterie. Ik vind boeken voor moeilijke lezers meestal geen doorkomen aan, maar deze serie Sprookjesreis is met veel plezier gemaakt. In deze reeks lopen de sprookjesfiguren bij elkaar de deur plat en komen bijvoorbeeld de zeven geitjes op kraambezoek bij Doornroosje. De serie is onlangs als geheel genomineerd voor de prijs van de samenwerkende kinderboekwinkels. De nieuwe kleren van de keizer is mijn favoriete sprookje en ik had er niet eens een moderne bewerking van. Deze is wel geslaagd. Ik vind het alleen jammer dat het verhaal schijnt te moeten leunen op 'herkenbare kinderen' Yin en Yan. Alsof het oorspronkelijke verhaal van Andersen niet krachtig genoeg is en de kinderen van de schoonmaakster van de keizer nodig heeft om belangstelling te wekken bij de jonge luisteraars. Met de bijpersonages komen er ook allerlei onnodige zijlijnen in het verhaal. Vermoeiend voorlezen is dat. Hou het toch simpel! Bij de tien kleuters op het feestje was vooral de naakte mevrouw op de voorkant aanleiding tot hilariteit. Mevrouw? De uitgever uit het katholieke zuiden is wel erg omslachtig bezig geweest om het keizerlijke voortplantingsorgaan in de schaduw van 's mans buik weg te moffelen. Ook niet nodig. Verder leuk project.Het bewerken van klassiekers
Voor wie alles wil weten over het bewerken van klassiekers door de eeuwen heen is het proefschrift van Sanne Parlevliet een aanrader. Dat onderzoek houdt echter op in 1950. Ik ben wel benieuwd naar een academische analyse van moderne opvattingen over het bewerken van klassiekers. Op dat terrein is juist na 1950 veel relevante ontwikkeling geweest.
