Een verademing is het verzorgde, rustig opgebouwde Hotel Kindervreugd van schrijvende juf Janneke Schotveld (1974). Het jongetje Dup wordt door zijn ouders gedumpt in het ‘hotel’ van juffrouw Prunella, wiens belangrijkste regel is: ‘jij zult niet spelen’. Al snel blijkt dat de ouders de kinderen nooit meer op komen halen. Ook hier zien we een klassiek procédé uit de vorige eeuw: een tikje grotesk avontuur met een wrede volwassene die kinderen haat en ze alleen maar vieze dingen te eten geeft. Na een hoop ellende maken de kinderen creatief en daadkrachtig een eind aan deze situatie. Origineel is het niet, maar Schotveld neemt tenminste de tijd om haar brood op een eerlijke manier te verdienen. Over het verhaal is nagedacht. Haar prettig lezende zinnen bevatten geen overdreven geschreeuw en populair jeugdjargon en hier en daar zelfs een aardige observatie. Schotveld heeft geen last van ambitie, maar ook niet van gemakzucht.Deze recensie verscheen op 4 september 2009 in de Volkskrant.
