Weekgreep #1932

149. Shaun Tan Cicade

Steeds meer dringt zich de vraag op waarom Shaun Tan voor kinderen wordt uitgegeven en niet voor een algemeen publiek. Zijn verpletterend mooie prentenboeken, met vervreemding als vast thema, zijn voor alle leeftijden. Cicade doet, om voor de hand liggende redenen, nog meer aan de zich nooit op zijn plaats voelende Kafka denken dan zijn eerdere boeken. Een cicade, die werkt als data-invoerder op een groot, anoniem kantoor, doet zeventien jaar foutloos maar zonder ooit promotie te maken zijn werk. Hij gaat met pensioen en ontdekt dan een heel andere kant van zichzelf. Voor iedereen die gepest wordt of zich ondergewaardeerd voelt. Vertaald door Bart Moeyaert. +

150. David Lucas De robot en het blauwe vogeltje

Probeer de ogen maar droog te houden bij dit klassieke prentenboek over een robot, die wordt afgedankt omdat hij heen hart meer heeft. Op de schroothoop kruipt een vogeltje op de plek waar zijn hart zat. Doet sterk denken aan De gelukkige prins, een sprookje van Oscar Wilde, dat in de vorige eeuw als prentenboek is uitgegeven, ook in het Nederlands. Die zou ik nog wel eens opnieuw willen zien verschijnen. David Lucas is een Britse schrijver en illustrator, in Nederland nog nauwelijks bekend. Vertaald door Wilma Seijbel. 4+

151. Jacques Maes & Lise Braekers Als sneeuw voor de zon

Vierde prentenboek van het bijzondere Belgische illustratiduo Jacques Maes en Lise Braekers, dat opereert onder de naam Jacques & Lise. Het verhaal van de avontuurlijke man op de berg en zijn vriendin en hond in het dal. Dit woordloze verhaal laat zich op diverse manieren interpreteren. Gaat het over houden van en loslaten? Gaat het over een man die meer geïnteresseerd is in zijn ski's en een vrouw die daar best mee om kan gaan als hij maar af en toe langs komt? Hoe dan ook is het duo in het midden samen en aan het begin en eind doet ieder zijn eigen ding. Een circulair verhaal over verschijnen en verdwijnen, dat je samen kunt blijven 'lezen'. De titel staat met witte letters in het wit van het omslag. Ook leuk gevonden. 5+

152. Pieter Bergé en Yule Hermans Hoe groen klinkt een gitaar?

Een mooi uitgegeven, serieuze pil waar je wel even voor moet gaan zitten. Maar wat een rijkdom en... bestond er eigenlijk al een goed informatief boek voor kinderen over klassieke muziek? Ik ben het nooit eerder tegengekomen. Tegelijkertijd een lastig onderwerp: hoeveel kinderen luisteren er eigenlijk nog naar klassieke muziek? Hoeveel ouders? Ook een uitdaging om uit te leggen, dat er nog iets anders is dan wat je doorgaans op internet hoort en dat dat ooit iedereens muziek was, waar we nog steeds muzikanten voor opleiden die daar jaren in steken, terwijl de kunstvorm die vroeger alom tegenwoordig was, toch gemarginaliseerd is geraakt. De auteur werpt diverse interessante vragen op, behandelt het ontstaan van muziek en de grote historische stromingen, en doet aan het eind een mooie, bedachtzame voorzet om pop, wereldmuziek en klassiek weer bij elkaar te brengen tot het feestelijke geheel dat het eigenlijk zou moeten zijn. 10+

153. Oliver Jeffers De Hugo's in de nieuwe trui

Oliver Jeffers heeft zijn geniaal geestige De krijtjes staken nog niet overtroffen, maar blijft wel grappige en verrassende prentenboeken maken, waar hij telkens weer een nieuwe vorm voor vindt. Het bijzondere aan de Hugo's is dat ze allemaal hetzelfde zijn. Tot Rupert (waarom hij geen Hugo heet blijft onduidelijk, maar dat is deel van het spelletje dat Jeffers met zijn lezer speelt) een trui voor zichzelf breit. Steeds meer Hugo's, Victor als eerste, willen ook zoiets. Het zal nooit meer hetzelfde zijn bij de Hugo's. Of juist wel? Vertaald door Berd Ruttenberg. 4+