Voor er inburgeringsklasjes waren, leerden nieuwkomers de Nederlandse taal en cultuur kennen in het oeuvre van Annie M.G. Schmidt. Abdelkader Benali deed het ook met haar. En met Rupsje Nooitgenoeg, vertelt hij in De Nederlandse kinderliteratuur in 100 en enige verhalen. Hij rijgt daarin zijn leven aaneen in kinderverhalen en voegt er ook nog wat niet zo voor de hand liggende aan toe, zoals een verhaal van Herman Brusselmans waar de kleinburgerlijke vleugel van het kinderboekenvak wel weer de wenkbrouwen bij op zal halen. Benieuwd of er een rel komt, maar aangezien er geen gedichten in staan zal dat wel meevallen. Zelf vind ik dit soort aandacht voor het kinderboekenvak altijd wel aardig. Een goede manier om volwassenen kennis te laten maken met wat er nog meer is dan de beduimelde boeken uit hun eigen jeugd in die oude verhuisdoos op zolder. Enige minpuntje is dat er in de berichtgeving wel erg weinig plek is voor schatplichtigheid aan Gerrit Komrij. Gisteravond zat Benali in Opium aan cultuurpoes Cornald Maas vol vuur uit te leggen dat hij van al die verhalen alleen de eerste zin had gelezen en pas als hij zin had om door te lezen er een kans bestond om gebloemleesd te worden. Da's bijna letterlijk Komrij geciteerd, maar Maas zat verliefd te grijnzen. Of al te dromen van zijn gezellige bezoekje aan prentenboekenmaker Sieb Posthuma dat daarna kwam.
donderdag 15 oktober 2009
Benali's biograbloemlezing
Voor er inburgeringsklasjes waren, leerden nieuwkomers de Nederlandse taal en cultuur kennen in het oeuvre van Annie M.G. Schmidt. Abdelkader Benali deed het ook met haar. En met Rupsje Nooitgenoeg, vertelt hij in De Nederlandse kinderliteratuur in 100 en enige verhalen. Hij rijgt daarin zijn leven aaneen in kinderverhalen en voegt er ook nog wat niet zo voor de hand liggende aan toe, zoals een verhaal van Herman Brusselmans waar de kleinburgerlijke vleugel van het kinderboekenvak wel weer de wenkbrouwen bij op zal halen. Benieuwd of er een rel komt, maar aangezien er geen gedichten in staan zal dat wel meevallen. Zelf vind ik dit soort aandacht voor het kinderboekenvak altijd wel aardig. Een goede manier om volwassenen kennis te laten maken met wat er nog meer is dan de beduimelde boeken uit hun eigen jeugd in die oude verhuisdoos op zolder. Enige minpuntje is dat er in de berichtgeving wel erg weinig plek is voor schatplichtigheid aan Gerrit Komrij. Gisteravond zat Benali in Opium aan cultuurpoes Cornald Maas vol vuur uit te leggen dat hij van al die verhalen alleen de eerste zin had gelezen en pas als hij zin had om door te lezen er een kans bestond om gebloemleesd te worden. Da's bijna letterlijk Komrij geciteerd, maar Maas zat verliefd te grijnzen. Of al te dromen van zijn gezellige bezoekje aan prentenboekenmaker Sieb Posthuma dat daarna kwam.
