Sprookjeskijkboek

De woordeloze prentenboeken zijn al een tijdje terug van weggeweest. Nu is er een nieuwe variant: het sprookjeskijkboek. Hierin wordt eerst heel beknopt het sprookje verteld voor wie dat nodig heeft en daarna kun je aan de hand van de plaatjes op je eigen manier het verhaal navertellen of zelfs samen met je kind een nieuwe versie maken. Het idee is leuk, de uitvoering wat minder. Dat de tekst van Hilde Vandermeeren erg sober is, is logisch. Maar de illustraties van Kristien Aertssen zijn wel heel rap aan elkaar gekrast. Bewust lelijk kan best zijn charme hebben, maar deze prenten missen gewoon detail en alle figuren hebben min of meer dezelfde gezichtsuitdrukking. Ook vraag ik me af of meerdere even grote plaatjes op een bladzijde wel werkt. De pagina's hebben geen hiërarchie. Alle plaatjes zijn gelijkwaardig en je oog vindt er de weg niet in. Iedere striptekenaar zou dit anders en beter hebben gedaan. Kortom: hier is niet goed genoeg over nagedacht. Misschien is het zelfs gewoon afgeraffeld. De verhalen zijn gericht op dieren, in tegenstelling tot Het sprookjeskijkboek dat vorig jaar verscheen.