Er is bijna niemand die zo mooi over niets kan schrijven als Bart Moeyaert. Er zijn lezers die dat spannend vinden. Ik niet. Als er aan zijn knapgeschreven oeuvre iets ontbreekt, dan is het wel spanning. Zijn nieuwste novelle De melkweg begint desondanks veelbelovend met drie buurtkinderen die zich aan het begin van een eindeloze zomer op een muurtje zitten te vervelen en een weddenschap sluiten. Maar de kans dat het écht spannend wordt is minimaal, want het universum van Moeyaert bestaat alleen in taal. Mooie taal, dat wel.De recensie lees je hier.
