Rare discussie door slordige journalistiek

Nou, de opmerking van RR, redacteur bij Boekblad, dat kinderen pas voor het eerst echt met literatuur in aanraking zouden komen in de vierde klas van de middelbare school, heeft een hoop losgemaakt. Intussen heeft nog niet iedereen de context van het gewraakte citaat gezien. Ted was zo vriendelijk om mij die op te sturen.

Het jubileum van de 75ste Boekenweek vraagt om een bijzondere actie, vond de CPNB. Jongeren komen in de vierde klas voor het eerst echt in aanraking met literatuur. Daarom krijgen zij de bloemlezing TXT - Alles is mogelijk in 16 verhalen met literaire verhalen over opgroeien. Abdelkader Benali heeft boek speciaal voor deze gelegenheid samengesteld.

Als ik dit even lees als journalist en niet met de lange tenen van een kinderboekendeeskundige, dan valt meteen op dat het citaat geen citaat is, maar onderdeel van de platte tekst. Onderdelen van de platte tekst komen in principe altijd voor rekening van de auteur, behalve als het heel duidelijk een parafrase betreft van een geïnterviewde persoon. In dit geval zijn beide interpretaties mogelijk. Auteur RR, dankzij een oplettende lezer weten we dat dit de initialen zijn van Robertine Romeny, heeft waarschijnlijk helemaal niets bedoeld, maar gewoon slordig werk geleverd en haar eindredacteur zou op zijn of haar broek moeten krijgen. Maar goed. Is het belangrijk wie het gezegd heeft? Dat hangt ervan af. Als mevrouw Romeny het gezegd heeft, is het gewoon een beetje dom. Maar als zij hier wel degelijk de woordvoerder van het CPNB citeert, dán hebben kinderboekenuitgeverijen een hele goede reden om op de eerstvolgende ledenvergadering weer eens stevig te mopperen. Hoe het echt zit, weten we dankzij het gerommel van Romeny niet. Het heeft ook weinig zin om erover te speculeren. Ondertussen is het natuurlijk hartstikke mooi dat middelbare scholieren zo'n verhalenbundel krijgen. Dus waar maken we ons druk over? Kinderboekenauteurs hebben lange tenen. En hun critici soms ook. Allemaal voor de goede zaak. We moeten het RR maar proberen te vergeven.