Deze drong ik laatst mijn dochter (4) op, toen ik bij hoge uitzondering het voorleesboek mocht kiezen. Ze zei geen nee. (Doet ze meestal wel als ik mag kiezen.) En tijdens het voorlezen ontdekte ik weer de eenvoudige maar robuuste genoegens van het perfecte prentenboek. Korte zinnen, glashelder verhaal, vleugje poëzie maar nergens overheersend. Volkomen begrijpelijk voor een kleuter en toch een laag. Zij snapt niet dat dit over seizoenen gaat, maar dat maakt het verhaal er niet minder grappig om. Dat vind ik knap. Ik ben geen fan van etnische literatuur, zeker niet als het uit Afrika of Suriname komt. Al dat ge-Anansi kan me gestolen worden. Daar wordt zó mee gedweeept. Maar Piet ontstijgt het gedweep en weet van zijn Afrikaanse boeken iets universeels te maken. En Eén slokje, Kikker, is een van zijn beste. Ik hoop dat je 'm nog kopen kunt.
zondag 31 januari 2010
Blijvertje: Eén slokje, kikker van Piet Grobler
Deze drong ik laatst mijn dochter (4) op, toen ik bij hoge uitzondering het voorleesboek mocht kiezen. Ze zei geen nee. (Doet ze meestal wel als ik mag kiezen.) En tijdens het voorlezen ontdekte ik weer de eenvoudige maar robuuste genoegens van het perfecte prentenboek. Korte zinnen, glashelder verhaal, vleugje poëzie maar nergens overheersend. Volkomen begrijpelijk voor een kleuter en toch een laag. Zij snapt niet dat dit over seizoenen gaat, maar dat maakt het verhaal er niet minder grappig om. Dat vind ik knap. Ik ben geen fan van etnische literatuur, zeker niet als het uit Afrika of Suriname komt. Al dat ge-Anansi kan me gestolen worden. Daar wordt zó mee gedweeept. Maar Piet ontstijgt het gedweep en weet van zijn Afrikaanse boeken iets universeels te maken. En Eén slokje, Kikker, is een van zijn beste. Ik hoop dat je 'm nog kopen kunt.
