Ik kan Sjoerd Kuyper sinds zijn laatste boek, dat ik vandaag besprak, niet meer zo goed volgen. Hij heeft zich in mijn ogen nogal ongeloofwaardig gemaakt door een aanfluiting van een boekje te publiceren: De grote avonturen van Kleine Mol. Het hoort bij de gelijknamige musical die vanaf 21 februari op de planken staat. Nu de rook is opgetrokken van zijn niet mis te verstane lezing is de vraag interessant wat er nu eigenlijk overblijft van zijn betoog. Die auteurscontracten, dat was het enige feitelijke punt en daar is al het nodige over gezegd. Maar waar hij zich daarna het meest druk over maakte was het verdwijnen van oeuvres. Is dat nu echt waar? Ik heb er sinds mei vorig jaar op gelet en de meeste klassiekers die verkrijgbaar moeten zijn, zijn dat volgens mij ook. Wat, denk ik, wél klopt is dat vanaf de jaren negentig van de vorige eeuw het tempo enorm is opgelopen en veel titels razendsnel weer uit druk zijn of verramsjt worden. Boeken van zo kort geleden kun je niet zomaar klassiekers noemen, maar op deze manier wórden ze het natuurlijk ook niet. Ik snap het wel als Kuypers ervan baalt dat van zijn Robin-boeken nog maar twee titels verkrijgbaar zijn. Tegelijkertijd vind ik dat als je zo hamert op de kwaliteit van je eigen verdwijnende oeuvre, dat je dan niet met zo'n losse flodder als De grote avonturen van Kleine Mol moet komen. En het is ook niet de eerste keer dat hij iets uitbrengt waar hij nog wel een maandje of drie op had mogen slapen. Wil hij nu uit de ramsj blijven of niet? Kwaliteit is in het oeuvre van Kuyper heel wisselend. En er zijn er ook een aantal boeken domweg niet tijdbestendig gebleken. Dat bij Hoogland & Van Klaveren een heruitgave van Josje uit 1989 moest verschijnen begrijp ik bijvoorbeeld niet. Het is een mierzoet, filosofisch sprookje dat 'het' toen niet heeft gedaan en nu ook weer niet gaat doen. Kuyper heeft succes gehad met zijn actie voor de herinvoering van de modelcontracten, hij zou vanaf nu de energie die hij steekt in het componeren van - overigens prachtige - boze brieven misschien toch maar beter weer in het schrijven van goede boeken kunnen steken. Of in elk geval in de heruitgave van dat deel van zijn oeuvre dat wél belangrijk is.
vrijdag 5 februari 2010
Ik kan Sjoerd Kuyper niet meer volgen
Ik kan Sjoerd Kuyper sinds zijn laatste boek, dat ik vandaag besprak, niet meer zo goed volgen. Hij heeft zich in mijn ogen nogal ongeloofwaardig gemaakt door een aanfluiting van een boekje te publiceren: De grote avonturen van Kleine Mol. Het hoort bij de gelijknamige musical die vanaf 21 februari op de planken staat. Nu de rook is opgetrokken van zijn niet mis te verstane lezing is de vraag interessant wat er nu eigenlijk overblijft van zijn betoog. Die auteurscontracten, dat was het enige feitelijke punt en daar is al het nodige over gezegd. Maar waar hij zich daarna het meest druk over maakte was het verdwijnen van oeuvres. Is dat nu echt waar? Ik heb er sinds mei vorig jaar op gelet en de meeste klassiekers die verkrijgbaar moeten zijn, zijn dat volgens mij ook. Wat, denk ik, wél klopt is dat vanaf de jaren negentig van de vorige eeuw het tempo enorm is opgelopen en veel titels razendsnel weer uit druk zijn of verramsjt worden. Boeken van zo kort geleden kun je niet zomaar klassiekers noemen, maar op deze manier wórden ze het natuurlijk ook niet. Ik snap het wel als Kuypers ervan baalt dat van zijn Robin-boeken nog maar twee titels verkrijgbaar zijn. Tegelijkertijd vind ik dat als je zo hamert op de kwaliteit van je eigen verdwijnende oeuvre, dat je dan niet met zo'n losse flodder als De grote avonturen van Kleine Mol moet komen. En het is ook niet de eerste keer dat hij iets uitbrengt waar hij nog wel een maandje of drie op had mogen slapen. Wil hij nu uit de ramsj blijven of niet? Kwaliteit is in het oeuvre van Kuyper heel wisselend. En er zijn er ook een aantal boeken domweg niet tijdbestendig gebleken. Dat bij Hoogland & Van Klaveren een heruitgave van Josje uit 1989 moest verschijnen begrijp ik bijvoorbeeld niet. Het is een mierzoet, filosofisch sprookje dat 'het' toen niet heeft gedaan en nu ook weer niet gaat doen. Kuyper heeft succes gehad met zijn actie voor de herinvoering van de modelcontracten, hij zou vanaf nu de energie die hij steekt in het componeren van - overigens prachtige - boze brieven misschien toch maar beter weer in het schrijven van goede boeken kunnen steken. Of in elk geval in de heruitgave van dat deel van zijn oeuvre dat wél belangrijk is.
