Net uit: Patrick Dennis Auntie Mame

De vergeten Amerikaanse klassieker Auntie Mame van Patrick Dennis verscheen voor het eerste en voor lange tijd voor het laatst in Nederland in 1959 met als titel Mijn ontembare tante Mame. Een titel die de lading dekt: een tienjarige weesjongen gaat bij zijn tante in New York wonen. Ze heeft nogal eigenzinnige opvattingen over opvoeden. Ook in Amerika raakte hij na zijn enorme succes – alleen al van Auntie Mame verkocht hij 2 miljoen exemplaren – uit de mode en moest hij op een andere manier zijn brood gaan verdienen. Onder zijn echte naam, Edward Everett Tanner, werd hij de butler van onder meer de bedenker van McDonald’s. Die wist niet dat hij een beroemde schrijver als bediende had. Met de hernieuwde aandacht voor de jaren vijftig krijgt ook Dennis een nieuwe kans.

**** (4) Goverde en Dematons De glanzende stad

Thijs Goverde ontpopte zich in De wraak van de meesterdief (2006) tot een meeslepend verteller die sprookjes en middeleeuwse elementen in een wervelende fantasiewereld. Een heel andere toon kiest hij in het buitenaards ogende De glanzende stad. Sooike wil graag avonturen beleven en ontmoet Mex de Motorman, niet de enige verwijzing naar de Mad Max-films. Mex heeft een boodschap voor hem die het begin is van een woestijnverhaal vol spanning, stof en science fiction. Wat bijdraagt aan de surrealistische sfeer is het feit dat hij voor het eerst samenwerkt met Charlotte Dematons, bekend van Ga je mee?, De gele ballon en het ongetwijfeld op dit moment wéér bijgedrukte Sinterklaas. De recensie staat inmiddels online, je leest hem hier.

De zeven beste van 2011 volgens V

2+ Leo Timmers: Boem! (Querido)

4+ Joëlle Jolivet en Jean-Luc Fromental: Rapido (Harmonie)

8+ Tamara Bos en Annemarie van Haeringen: Papa, hoor je me? (Leopold)

10+ Jowi Schmitz: Ik heet Olivia en daar kan ik ook niets aan doen (Lemniscaat)

11+ Ted van Lieshout: Driedelig paard (Leopold)

14+ Derk Visser: Prikkeldraad (Gottmer)

15+ Amanda Maxwell: Als ik dat had geweten (Harmonie)

***** (5) voor Bos en Van Haeringen: Papa, hoor je me?

Tamara Bos en Annemarie van Haeringen raakten een gevoelige snaar met Papa, hoor je me? Nou ja, de titel is wat té dramatisch maar de mooie, eerlijke tekst en de knappe illustraties van Van Haeringen maken dat goed.