maandag 29 oktober 2018

Weekgreep #18-19: kindergedichten van Robbert-Jan Henkes, sprookjes van Janneke Schotveld, De goudvisjongen, De spooktoren, Klaas kan alles, Het grote bomenboek

Robbert-Jan Henkes Wit als een wat
Robbert-Jan Henkes is vooral bekend als vertaler, samen met Erik Bindervoet vertaalt hij Beatles, Dylan, Joyce. Voor kinderen maakte hij in 2016 een prachtige selectie Russische kindergedichten op swingende wijze toegankelijk in Bij mij op de maan. Zo swingend, dat meteen duidelijk was: voor dit soort taal heeft hij die Russen helemaal niet nodig. Overigens een kwaliteit die alle vertalers zouden moeten hebben. Vorig jaar debuteerde hij inderdaad als kinderdichter: Jij met mij en afgelopen zomer kwam Wit als een wat uit. Klassieke kindergedichten waarbij je een kamerjas, een leunstoel en een pijp vermoedt. De barokke trekjes van zijn geliefde Russen zijn er ook zeker nog in te vinden. Beetje slap en zwart-wit uitgegeven, als een voorlichtingsbrochure uit de jaren tachtig, da's wel jammer. Maakt de gedichten niet minder onderhoudend.

Janneke Schotveld De kikkerbilletjes van de koning
Superjuffieschrijfster Janneke Schotveld (lees hier mijn interview met haar) geeft al langer aan dat ze wel eens wat anders wil dan Superjuffie. Haar kinderboekenweekgeschenk Kattensoep slaat nog geen nieuwe weg in, maar De kikkerbilletjes van de koning wel. Kloeke uitgave met de crème de la crème van de Nederlandse kinderboekenillustratoren en meteen al in de titel die stoute Schotveld-knipoog, die kinderen haar boeken op doet pakken. Zeker geen sprookjesboek dat in de kast zal blijven staan.

Keir Graff De spooktoren
Heel prettig vertaald avonturenverhaal over een Amerikaanse tweeling Mal en Colm, die van Dallas naar Chicago verhuist. In de torenflat naast die van hen is iets vreemds aan de hand. Staat die toren er wel echt? En zijn de bewoners wel van deze tijd? Mal en Colm, die liever niet verhuisd waren, raken steeds meer in de ban van hun nieuwe woonomgeving. Niet vreselijk origineel maar lekkere weglezer, goed uitgeven met dikke kaft en een heel wat beter omslag dan de mierzoete Amerikaanse versie.

Yannick Fritschy en Marleen Hoebe Klaas kan alles. Jij ook?
Voor wie maar niet genoeg kon krijgen van de televisieserie: nu het boek. Met extra wetenschappelijke weetjes over de achtergronden van de gekke en gewaagde experimenten die voormalige Checkpoint-presentator Klaas van Kruistum op televisie doet. Spoiler-alert van zoonlief: eerst de afleveringen kijken, anders weet je door het boek de uitkomst al.

Piotr Socha en Wojciech Grajkowski Het grote bomenboek
Hoezeer je ook van bomen houdt, het is makkelijker er boeken van te maken dan over. Saai! Niet in Het grote bomenboek en dat is vooral te danken aan de verbluffende illustraties van de Pool Piotr Socha. Ze bewandelen niet het geijkte pad. Bizarre bomen hebben hun eigen pagina. Wilde wortels een andere. Prehistorische bomen. Boom-eters. De hoogste bomen. Houten kerken en tempels. Houten voertuigen. En voor de liefhebbers: de enten van Tolkien staan er ook in. Blijft het suf klinken? Ga dan vooral zelf kijken.

maandag 22 oktober 2018

Weekgreep #18-18: Meneer de Uil is terug, Ieber en Knoert, broerdebuut Hank Green, Jef Aerts slaat de vleugels uit met Martijn van der Linden, gaaf flapjesboek Wie eet wat?

1. Patrick Bremmers Hallo, Meneer de Uil
Deze liefdesbetuiging aan de bekendste Nederlandse kindertelevisieserie ooit, is te veel een hagiografie geworden. Hoewel de auteur, fan van het eerste uur Patrick Bremmers, in zijn voorwoord meteen aandoenlijk toegeeft dat bij het herbekijken van alle afleveringen het bijna omvallen van decorstukken of het iets te vaak voorlezen uit de krant van gisteren hem wel begon op te vallen, weerhoudt dat hem niet om verder een grote lofzang op de serie te houden. Eindigend met een wat tenenkrommend interview met uitgever Maurits Rubinstein, die aan de wieg stond van een nieuw seizoen Meneer de Uil, nu in 3D. Rubinstein is uitgever van dit boek. Hij gelooft heel erg in, de comeback van Meneer de Uil. Da's niet zo heel verassend, meneer Rubinstein. Neemt niet weg dat het fijn nostalgisch bladeren is in Hallo, meneer de uil voor wie de serie als kind zag.

Sanne te Loo Ieber en Knoert
Mooie kleine geschiedenis van twee vrienden of broers of zussen of een ouder en een kind - wie zal het zeggen? Ieber vindt een vogel en Knoert laat hem weer vrij. Ieber besluit dat de cactus van Knoert dan ook maar vrij moet worden gelaten. Knoert is erg van de kaart als zijn cactus vermist blijft. Tot blijkt dat vogel én plant het uitstekend met elkaar kunnen vinden. Bijzonder vriendschapsverhaal, waarin Sanne te Loo wat strakkere lijnen en wat meer kleurcontrast laat zien dan anders. Lekker fris.

Hank Green Een zeer opmerkelijk verschijnsel
Wie zich ook maar enigszins verdiept heeft in de succesvolle jongerenauteur John Green weet dat die een minstens even getalenteerde jongere broer heeft. Hank en John Green hadden jarenlang een succesvolle vlog, toen dit genre nog jong was en ze delen een volgerschare van tienduizenden Nerdfighters. Hank maakt muziek en debuteert nu met Een zeer opmerkelijk verschijnsel, over een grafisch ontwerper die een vreemd beeld vindt op straat en als ze daarover vlogt, ineens wereldberoemd is. Ze weet niet zeker of ze dat nu heel geweldig vindt. Net zo goed als Green? We gaan het zien!

Jef Aerts De blauwe vleugels
Wat verschijnen er dit jaar toch mooi vormgegeven boeken! Elke keer denk ik de mooiste van het jaar in handen te hebben en dan ligt er weer een uitdager in mijn postbus. Martijn van der Linden maakte niet alleen prachtige illustraties voor de nieuwste van Jef Aerts, de manier waarop deze illustraties in het boek verwerkt zijn en Herman Houbrechts de vormgeving verzorgde is zeer geslaagd. Het verhaal doet denken aan de gebroeders Leeuwenhart, die tot het uiterste gaan om voor elkaar te zorgen. Josh en Jadran vinden een gewonde kraanvogel en leren hem vliegen. Josh valt van de brandladder die ze voor de vlieglessen gebruiken. Jadran, die het ongeluk veroorzaakte, dreigt opgesloten te worden. Samen besluiten ze op zoek te gaan naar de kraanvogel.

Babin & Kiko Wie eet wat?
Dit knalgele schuifjesboek is goed voor uren speel- en voorleesplezier. Links zien we de dieren eten, rechts mogen we raden wie ook weer bij welk eten hoort. De kracht van dit verder eenvoudige boek is het strakke ontwerp en het fijne, oerdegelijke dikke karton waarmee het gemaakt is. Klein minpuntje: als je het boek scheef houdt gaan alle schuifjes weer open. Vergt enige handigheid om dit zonder gedoe voor te lezen. Iets oudere kinderen zouden wijsneuzig kunnen protesteren dat dieren veel meer eten dan dat ene product. Echt voor beginners dus.

dinsdag 16 oktober 2018

Weekgreep #18-17: nóg meer sprookjes van Thé Tjong-Khing, Witte Piet... waarom niet?, Mijn Clementine, Annet Schaap maakt nog meer zeemeerminnen, heruitgave Rijmsoep van Roald Dahl

1. Thé Tjong-Khing Sprookjes van overal
Wat is die man toch griezelig productief en word er maar eens níet blij van: Thé Tjong-Khing schreef en illustreerde nóg maar een sprookjesboek, dit keer met verhalen van over de hele wereld. Zoals het prachtige openingsverhaal uit Zweden over Olle, die zo graag zout op de staart van een ekster wil doen opdat hij vele rijkdommen kan wensen. Voor de ekster dat toestaat, moet hij eerst allerlei wensen van de ekster vervullen. Het duurt even voor hij doorheeft waarom.

2. Gerda Dendooven Piet en Sint en het slimme kind
In samenwerking met twee culturele instellingen maakte de Vlaamse illustratrice Gerda Dendooven een boek over Sinterklaas, die na een regenbui totaal doorweekt bij Loulou op bezoek komt. Piet was al vlekkerig van het roet, maar is nu helemaal schoongespoeld. Zo kan hij niet naar buiten, als Witte Piet. Waarom eigenlijk niet, vraagt het slimme kind. Als je maar cadeautjes brengt! Slim? Of had daar moeten staan: al te doorzichtig? Ik weet het wel.

3. Amy Novesky & Roberto Innocenti Mijn Clementine
Schitterend beeldverhaal over het leven van een schip van de de Italiaanse illustrator Roberto Innocenti en de Amerikaanse auteur Amy Novesky. De bijdrage van de filmische illustraties is dusdanig dat de bezorger van de tekst niet eens op het omslag staat. Innocenti deed veel klassiekers als Pinocchio en De notenkraker maar dit hedendaagse ligt hem wel erg goed.

4. Sabine Wisman & Annet Schaap Ik ben een zeemeermin (maar dat is geheim)
Sabine Wisman was die malle hype om met aan elkaar ge-elastiekte benen het zwembad onveilig te maken ruim voor toen ze in 2004 kwam met het geestige en originele Ik ben een zeemeermin (maar dat is geheim). Toenmalige illustrator Annet Schaap heeft in de tussentijd ook haar liefde aan de zeemeermin verklaard. Misschien was dat ook de aanleiding om na al die jaren dit boek een tweede, opgefriste druk te geven. Logisch.

5. Roald Dahl & Quentin Blake Rijmsoep
Deze vertaling van Rhyme stew verscheen voor het eerst in 1990 en wordt sindsdien af en toe opnieuw uitgebracht. Werd niet zo'n succes als de Gruwelijke rijmen, waarin Dahl sprookjes anders af laat lopen, doorgaans in het voordeel van de slachtoffers. Rijmsoep is dan ook wel van een andere orde. Een preutse oude vrijster staat bij de grabbelton en vindt de grabbelende hand van de dominee onder haar rok. De gymjuf leert Karel een heel ander soort gym. 'Gevaarlijk leesvoer', vermeldt de omslagillustratie. Dahl van zijn pikante en balorige kant.





zaterdag 6 oktober 2018

Weekgreep #18-16: Bart Moeyaert zegt sorry, Prutje, vrolijk doodgaan met Jacques Vriens, Majoor Rosalie, een dierenboek dat groot en klein tegelijk is

1. Bart Moeyaert Tegenwoordig heet iedereen Sorry
Dat Bart Moeyaert vaak óver jongeren schrijft, is een feit. Maar schrijft hij vóór jongeren? Daar heb ik al vaak openlijk aan getwijfeld. Veel van wat aantrekkelijk is aan Bart Moeyaert, is aantrekkelijk voor volwassen. Uitgevers. Recensenten. Zuchtende dames in de zaal. Toch debuteerde hij ooit met een lekkere jeugdroman, Duet met valse noten. Misschien bewijst hij eindelijk mijn ongelijk in Tegenwoordig heet iedereen sorry. De titel schreeuwt in elk geval om lezen.

2. Pieter Koolwijk Prutje
Ik begrijp niet goed hoe dit omslag van Linde Faas het ooit tot de drukkerij heeft geschopt, maar de inhoud van dit boek is veelbelovend. Arbeiderszoon Hens werkt van 's morgens vroeg tot 's avonds laat in een fabriek en is verantwoordelijkvoor zijn broertje Walm, die niet goed mee kan komen. Na een zoveelste aanvaring met de fabrieksopzichters, gaan op zoek naar een betere wereld.

3. Jacques Vriens Code Kattenkruid
Onze vriendelijkste verteller, zelf al een tijd grootvader, over een gewaagd onderwerp. De opa van Stijn is niet van plan te wachten tot hij doodgaat. Als hij hoort dat hij niet lang meer heeft, gaat de geplande driedaagse fietstocht gewoon door. Misschien dat het vanzelf ergens ophoudt, misschien dat hij kiest voor euthanasie. Eerder wist Vriens te raken met het verfilmde Achtste groepers huilen niet over een klasgenoot met kanker. Openhartig schreef hij voor volwassenen over de moeilijke relatie met zijn moeder in Moeders knie. Alleen die titel en dat omslag: onbegrijpelijk, gauw wat aan doen, want deze auteur en dit onderwerp verdienen beter.

4. Timothée de Fombelle en Isabelle Arsenault Majoor Rosalie
Schitterend uitgegeven en geïllustreerd verhaal van de Franse schrijver Timothée de Fombelle. Zijn boeken over Toby Lolness, een piepklein mannetje dat in de groeven van de bast van een boom woont, trokken aandacht maar werden geen heel groot succes in Nederland. Ook de barokke opvolger Vango bleek geen blijver. Majoor Rosalie gaat over een meisje in de Eerste Wereldoorlog. Haar meester leest voor uit de krant, haar moeder uit de brieven van haar vader aan het front. Ze vermoedt dat ze niet de hele waarheid hoort. Maar ze kan nog niet lezen. Daar vindt ze wat op.

5. Christina Banti en Cristina Peraboni en Fracesca Cosanti Het grote grotedierenboek en Het kleine kleinedierenboek
De allergrootste dieren in Het grote grotedierenboek, de allerkleinste in Het kleine kleinedierenboek. Dat kleine boek is verstopt in de kaft van het grote. Gewoon geestig. Boem. Niets meer aan doen. We verzuipen in de dierenboeken, maar het blijft mogelijk om er een originele draai aan te geven. Van het Itialiaanse trio met de moeilijk te onthouden namen verscheen niet eerder iets in Nederland.