maandag 18 januari 2021

Weekgreep #21-03 en #21-04

15. Jacques Vriens Zullen we weer gewoon schooltje gaan spelen?
Goede keus van B for Books om het Literaire Juweeltje van Jacques Vriens opnieuw uit te geven, maar nu als volwaardig boek, met vier extra hoofdstukken. Hoogtepunt is toch wel het stuk waarin hij vertelt hoe hij, toen hij nog les gaf, elk jaar twee dagen groep acht de macht gaf en zelf vanuit een hoekje toekeek. Democratieles in de praktijk. Ik juichte vorig jaar al over deze schatkamer aan onderwijsinspiratie, die in de gekozen vorm niet al te makkelijk verkrijgbaar was. Nu wel. En vast niet toevallig. Grijp die kans. 

14. Lydia Rood Strijd om Drakeneiland
Eigenlijk ook democratieles: de serie van Lydia Rood die op een eiland zijn zonder ouders en zelf moeten uitvinden hoe ze dat regelen. Democratie of niet? In deze aflevering probeert een potige groep de macht over te nemen. Het blijkt nog niet zo makkelijk om daar wat aan te doen. Rood is sowieso een van onze politiekste kinderboekenschrijvers, vaak bezig met maatschappelijke uitdagingen. De Nederlandse verkiezingen leg je er niet mee uit, wel hoe lastig het is als er geen regels zijn. 10+

13. Jan Terlouw De derde kamer
Oudje uit 1978, maar niet geëvenaard wat spannend inzicht in de Nederlandse politiek betreft en prima als jongerenroman te lezen, wat ik als tiener deed toen ik deze pocket uit de ramsj viste. Met zweet op het voorhoofd leefde ik avondenlang mee met kleine partij die tussen twee grotere regeert en profijtelijke maar ook pijnlijke compromissen moet sluiten, uiteindelijk op leven en dood. Terlouw heeft sindsdien wel wat aan waardering in moeten boeten, zeker als auteur voor volwassenen. Maar als inspirerende gids in zijn eigen toenmalige wereld heeft hij geen evenknie. Dat hij schaamteloos voor zijn eigen gedachtengoed pleit, valt hem alleen al om die reden te vergeven. Nog goed tweedehands te krijgen. 14+ 

12. Sharon Gesthuizen Piraten, dieren, bejaarden... wat stem jij?
Wat gaat er makkelijker in een dicatuur dan in een democratie? Sharon Gesthuizen, die jarenlang voor de SP in de Tweede Kamer zat, durft het zich hardop af te vragen in het openhartige democratieboek dat ze schreef naar aanleiding van de komende verkiezingen; het verschijnt volgende week op 11 februari. Welk systeem haar voorkeur heeft blijkt heus wel, maar het is interessant om na te denken of dat ingewikkelde systeem van ons zo logisch is. 10+ 

11. Wout Waanders Parkplan
Ik vind dat van die onmogelijke vragen: is dit nou jongerenpoëzie? Daar moeten we vanaf wezen. De dichter vraagt het me in een berichtje. Ik weet het ook niet. Ik was net lekker bezig met mijn democratie-thema, komt er een gedichtenweek doorheen. Ook weer zoiets. Toen vond ik een gedicht over democratie, van Wout Waanders. En nu klopt alles weer. Vreemd lichte gedichten met geestige terzijdes, die toch heel beklemmend kunnen zijn. De wereld als een pretpark, want Waanders houdt zo van de kaartjes van pretparken. In de gedichten heel veel vrienden die rare gesprekken voeren en politici als aliens zien. Of de kroeg zien veranderen in heel veel kuikentjes. En ook enge dingen doen met aliens (denk ik). Je hoeft het niet van kaft tot kaft te lezen, je kan ook heen en weer tussen je favoriete attracties zoals in het pretpark. En dat meisje heeft dus democratie als hobby. Daar mag je geen grapjes over maken. Dan word je weggestemd. ?+ 

10. Morton Rhue De golf
Een oudje, maar actueel. Mijn lerares Nederlands las het voor toen ik veertien was. Klas wil geschiedenisleraar niet geloven als die vertelt hoe eenvoudig de nazi's in de jaren dertig op democratische wijze einde maakten aan de Duitse democratie. Geschiedenisleraar toont klas zijn gelijk door ze een week lang te disciplineren en leuzen bij te brengen. Het experiment loopt verrassend snel uit de hand. Sjaloom liet het vertalen in 1983. Mag, met een frisse vormgeving en een waar nodig opgepoetste vertaling, nog wel een keer. 12+ 

9. Titia Hoogendoorn en Nienke Schuitemaker Waarom je niet zomaar moet stemmen waar je ouders op stemmen
'Hahaha Tietiejaa', roept mijn dochter over mijn schouder. 'Nee, Tietsieja, da's een heel normale naam.' 'Tietiejaa', zingt mijn dochter, al weer op de trap naar boven. Politiek geïnteresseerd maar vijftien, helemaal de doelgroep van dit boekje. Het is dus maar goed dat die Titia zo lollig schrijft en het, ogenschijnlijk, ook niet zo serieus neemt. En zo is een hele bak informatie over wat ons in maart te wachten staat, zo verteld. Je zou er, zelfs als je nog niet met het rode potlood in de weer mag, zowaar zin in krijgen. 13+